به گزارش نماینده به نقل از باشگاه خبرنگاران، وى، صحابى به شمار مى آمد. شرح زندگى او بيان و از وى روايت نقل شده و از ياران خالص اميرالمؤمنين (عليه السلام) محسوب مى شد.

ابن عقده گفته است: محمد بن اسماعيل بن اسحاق راشدى، از محمد بن جعفر نميرى، از على بن حسين عبدى، از اصبغ بن نباته روايت كرده كه گفت:

على (عليه السلام) مردم را در ((رحبه)) سوگند داد و فرمود: ((هركس در روز غدير خم سخنان رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) را شنيده است، به پا خيزد و جز كسانى كه آن سخنان را با گوش خود شنيده اند، كسى به پا نخيزد)).

راوى مى گويد: تعدادى بيش از ده تن از جمله: ابوايوب انصارى، ابوعمرة بن عمرو بن محصن، ابو زينب، سهل بن حنيف، خزيمة بن ثابت، عبدالله بن ثابت، حبشى بن جناده سلولى، عبيد بن عازب، نعمان بن عجلان انصارى، ثابت بن وديعه انصارى، ابو فضاله انصارى، عبدالرحمان بن عبد رب انصارى به پا خاستند و گفتند: ما از رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) شنيديم كه مى فرمود:
اءلا إ ن الله عز وجل وليي و إنا ولي المؤمنين، اءلا فمن كنت مولاه فعلي مولاه، اللهم وال من والاه و عاد من عاداه و اءحب من اءحبه و ابغض من اءبغضه و اءعن من اءعانه.

((آگاه باشيد! خداى عز و جل ولىّ من است و من ولىّ مؤمنانم. آگاه باشيد! كسانى كه من مولا و سرپرست آنانم، على مولاى آنان است. خدايا! دوستدارانش را دوست و دشمنانش را دشمن دار، آنان را كه به او محبت مى ورزند، مورد محبت خويش و كسانى كه بغض و كينه اش را به دل دارند، مورد خشم خود قرار ده و آنان كه على را يارى كرده اند، يارى نما.))

اين موضوع را در اسد الغابة ياد آور شده و آن را در بيان حالات صحابه اى كه در ((رحبه)) به پا خاستند، تكرار كرده است.

در حدائق گفته است: على بن ابى طالب (عليه السلام) به عبدالرحمان، قرآن آموخت و او را تربيت نمود.

عبدالرحمان در جمع همراهان امام حسين (عليه السلام) با آن بزرگوار از مكه به كربلا آمد و در نخستين حمله، در ركاب آن حضرت به شهادت رسيد.

به گفته سروى: عبدالرحمان به مبارزه پرداخت و سپس به درجه رفيع شهادت نايل آمد، رضوان الله عليه.